محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست

گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان می‌روی
گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت: می‌باید تو را تا خانه‌ی قاضی برم
گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست

گفت: نزدیک است والی را سرای، آن‌جا شویم
گفت: والی از کجا در خانه‌ی خمار نیست

گفت: تا داروغه را گوئیم، در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان
گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست

گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم
گفت: پوسیدست، جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه
گفت: در سر عقل باید، بی‌کلاهی عار نیست

گفت: می بسیار خوردی، زان چنین بیخود شدی
گفت: ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست

گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست

شعر طنز خر عاشق

خری آمد به سـوی مـادر خویـش بگفـت مـادر چـرا رنـجـم‌دهـی بیـش

بـرو امشب بـرایـم خـواستگـاری اگـر تــو بــچـه‌ات را دوســـت‌داری

خـر مــادر بگفتـا ای پسـر جـان تـو را مــن دوسـت‌دارم بهتـر از جان

ز بین این همه خـرهای خوشگل یکی را کن نشان چون نیست مشـگل

خـرک از شـادمـانـی جفتکـی زد کـمـی عــرعــر نـمـود و پشتـکـی زد

بگفت مــادر بـه قـربـان نگاهـت بـه قــربــان دو چـشـمــان سیـاهـت

خـر همسایـه را عاشـق شـدم من بــه زیـبــایــی نـبـاشــد مـثـل او زن

بـگفت مادر بـرو پالان به تن کن بــرو اکـنـون بـزرگـان را خـبـر کـن

بــه آداب و رســـومـات زمـانــه شـدنـد داخــل بـه رســم عـاقــلانــه

دو تـا پـالان خریدند پـای عقدش بـه افـســار طـــلا بــا پــول نـقــدش

خریـداری نـمودنـد یک طـویـلـه همـان‌طـوری که رسـم است در قبیـله

خـران عـرعـرکنان شـادی نمودند به یـونجـه کـام خود شیـریـن نمـودنـد

بـه امـیـد خــوشـی و شــادمانـــی بـــرای ایــن دو خـــر در زنـدگـانـــی